Exo 3 | PesOV | STEP | و اما موسیگلۀ پدر زنخود، یترون، كاهن مدیانرا شبانیمیكرد؛ و گلهرا بدانطرفصحرا راند و بهحوریبكهجبلاللهباشد آمد.

Exodus 3

1 و اما موسیگلۀ پدر زنخود، یترون، كاهن مدیانرا شبانیمیكرد؛ و گلهرا بدانطرفصحرا راند و بهحوریبكهجبلاللهباشد آمد.

2 و فرشتۀ خداوند در شعلۀ آتشاز میانبوتهایبر ویظاهر شد. و چوناو نگریست، اینكآنبوتهبهآتشمشتعلاستاما سوختهنمیشود. 3 و موسیگفت: «اكنونبدانطرفشوم، و اینامر غریبرا ببینم، كهبوتهچرا سوختهنمیشود.»

4 چونخداوند دید كهبرایدیدنمایلبدانسو میشود، خدا از میانبوتهبهویندا درداد و گفت: «ایموسی! ایموسی!» گفت: «لبیك.»

5 گفت: «بدینجا نزدیكمیا، نعلینخود را از پایهایتبیرونكن، زیرا مكانیكهدر آنایستادهایزمینمقدساست.» 6 و گفت: «منهستمخدایپدرت، خدایابراهیم، و خدایاسحاق، و خداییعقوب.»آنگاهموسیرویخود را پوشانید، زیرا ترسید كهبهخدا بنگرد.

7 و خداوند گفت: «هر آینهمصیبتقومخود را كهدر مصرند دیدم، و استغاثۀ ایشانرا از دستسركارانایشانشنیدم، زیرا غمهایایشانرا میدانم. 8 و نزولكردمتا ایشانرا از دستمصریانخلاصیدهم، و ایشانرا از آنزمینبهزمیننیكو و وسیعبرآورم، بهزمینیكهبهشیر و شهد جاریاست، بهمكانكنعانیانو حِتّیانو اَموریانو فَرِزِّیانو حِوّیانویبوسیان. 9 و الا’ناینكاستغاثۀ بنیاسرائیلنزد منرسیدهاست، و ظلمیرا نیز كهمصریانبر ایشانمیكنند، دیدهام. 10 پساكنونبیا تا تو را نزد فرعونبفرستم، و قوممن، بنیاسرائیلرا از مصر بیرونآوری.»

11 موسیبهخدا گفت: «منكیستمكهنزد فرعونبروم، و بنیاسرائیلرا از مصر بیرونآورم؟»

12 گفت: «البتهبا تو خواهمبود. و علامتیكهمنتو را فرستادهام، اینباشد كهچونقومرا از مصر بیرونآوردی، خدا را بر اینكوهعبادتخواهید كرد.»

13 موسیبهخدا گفت: «اینكچونمننزد بنیاسرائیلبرسم، و بدیشانگویمخدایپدرانشما مرا نزد شما فرستادهاست، و از منبپرسند كهناماو چیست، بدیشانچهگویم؟»

14 خدا بهموسیگفت: «هستمآنكههستم.» و گفت: «بهبنیاسرائیلچنینبگو: اهْیه(هستم) مرا نزد شما فرستاد.»

15 و خدا باز بهموسیگفت: «بهبنیاسرائیلچنینبگو، یهوهخدایپدرانشما، خدایابراهیمو خدایاسحاقو خداییعقوب، مرا نزد شما فرستاده. ایناستناممنتا ابدالا’باد، و ایناستیادگاری مننسلاً بعد نسل.

16 برو و مشایخبنیاسرائیلرا جمعكرده، بدیشانبگو: یهوهخدایپدرانشما، خدایابراهیمو اسحاقو یعقوب، بهمنظاهر شده، گفت: هر آینهاز شما و از آنچهبهشما در مصر كردهاند، تفقد كردهام، 17 و گفتمشما را از مصیبتمصر بیرونخواهمآورد، بهزمینكنعانیانو حتیانو اموریانو فرزیانو حویانو یبوسیان، بهزمینیكهبهشیر و شهد جاریاست.

18 و سخنتو را خواهند شنید، و تو با مشایخاسرائیل، نزد پادشاهمصربروید، و بهویگویید: یهوهخدایعبرانیانما را ملاقاتكردهاست. و الا’نسفر سهروزهبهصحرا برویم، تا براییهوهخدایخود قربانیبگذرانیم. 19 و منمیدانمكهپادشاهمصر شما را نمیگذارد بروید، و نههمبهدستزورآور.

20 پسدستخود را دراز خواهمكرد، و مصر را بههمۀ عجایبخود كهدر میانشبهظهور میآورمخواهمزد، و بعد از آنشما را رها خواهد كرد.

21 و اینقومرا در نظر مصریانمكرّمخواهمساخت، و واقعخواهد شد كهچونبروید تهیدستنخواهید رفت. 22 بلكههر زنیاز همسایۀ خود و مهمانِ خانۀ خویشآلاتنقرهو آلاتطلا و رختخواهد خواست، و بهپسرانو دخترانخود خواهید پوشانید، و مصریانرا غارتخواهید نمود.»